Een soort van echte Londenaar
Blijf op de hoogte en volg Liesanne
25 Februari 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
“Rugby kijken in de bar met jouw vrienden? Agh waarom niet. Ik voel me nu toch al zo ‘Engels’, dat rugby kan ik ook wel aan. Of ik de regels ken? Eh ja nou, ik heb ooit een wedstrijd gezien, dus je kunt zeggen dat ik een soort van eventueel misschien puur hypothetisch de regels wel een beetje zou kennen. YEAH! O dit is geen moment om te juichen? Maar dit is punten waard toch? Oo we zijn voor het andere team, ja nee oke dan was het zeker geen punten waard. Allemaal de schuld van de scheids. Waarom schopt die de bal nou naar voren? Daar staaaaat toch niemand? O sorry, jullie willen je op de wedstrijd concentreren? Zal ik maar een rondje bier gaan halen? Daar snap ik tenminste iets van..”
Als echte ‘ingeburgerde Londenaar’ moet je natuurlijk op woensdagavond in de pub rugby kijken. And so I did. Met een jongen die eruit zag als een rockstar (“o je zit ook daadwerkelijk in een band?!”), een hoop Schotten en een hoop slap geouwehoer. De volgendedag lichtelijk moe en brak op werk aankomen is dan wel wat minder. Agh dan maar een keer om 8 uur m’n bed in. Dat was daadwerkelijk de planning, totdat een collega me een gratis kaartje aanbood voor de nieuwe show. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. Zeker niet tegen de plaats die ik aangeboden kreeg! Dus hop naar de nieuwe show die rond mijn geplande bedtijd begon en hop alweer na Assepoesters gevreesde klokslag naar bed. Dan gaan we vrijdag maar vroeg naar bed. Een verjaardag van een collega? Eén drankje kan geen kwaad. Mm het is wel gezellig, ik blijf nog wel even hangen. En hop.. Zaterdag is natuurlijk geen dag om op tijd naar bed te gaan, dat is niet eens een optie, kop op. Zeker niet als je een spontaan berichtje krijgt van mensen die je één keer vluchtig hebt gezien om mee te gaan stappen. Natuurlijk ga je dan mee. Resultaat: enorme sausfles in een veel te kleine clutch, zingende mensen in de bus en een enorm gezellige avond. Ja dit leven bevalt me wel.
Ps. Zondag inderdaad de hele dag op bed gelegen, aangezien mijn ‘ik ga écht, écht, écht op tijd naar bed vanavond’-pogingen behoorlijk waren mislukt..
Als echte ‘ingeburgerde Londenaar’ moet je natuurlijk op woensdagavond in de pub rugby kijken. And so I did. Met een jongen die eruit zag als een rockstar (“o je zit ook daadwerkelijk in een band?!”), een hoop Schotten en een hoop slap geouwehoer. De volgendedag lichtelijk moe en brak op werk aankomen is dan wel wat minder. Agh dan maar een keer om 8 uur m’n bed in. Dat was daadwerkelijk de planning, totdat een collega me een gratis kaartje aanbood voor de nieuwe show. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. Zeker niet tegen de plaats die ik aangeboden kreeg! Dus hop naar de nieuwe show die rond mijn geplande bedtijd begon en hop alweer na Assepoesters gevreesde klokslag naar bed. Dan gaan we vrijdag maar vroeg naar bed. Een verjaardag van een collega? Eén drankje kan geen kwaad. Mm het is wel gezellig, ik blijf nog wel even hangen. En hop.. Zaterdag is natuurlijk geen dag om op tijd naar bed te gaan, dat is niet eens een optie, kop op. Zeker niet als je een spontaan berichtje krijgt van mensen die je één keer vluchtig hebt gezien om mee te gaan stappen. Natuurlijk ga je dan mee. Resultaat: enorme sausfles in een veel te kleine clutch, zingende mensen in de bus en een enorm gezellige avond. Ja dit leven bevalt me wel.
Ps. Zondag inderdaad de hele dag op bed gelegen, aangezien mijn ‘ik ga écht, écht, écht op tijd naar bed vanavond’-pogingen behoorlijk waren mislukt..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
