De avonturen in de nachtbus

“Of ik Catan ken? Mm.. O! Kolonisten! Natuuuurlijk ken ik dat. O het is niet zo groots hier? Maar jij hebt het? WAT DOEN WE HIER DAN NOG?! Maar jullie realiseren natuurlijk wel dat je het hier tegen de koningin van bordspellen hebt he? Just so you know. Ja, ik heb het eerste potje verloren, jaja, betekent niet dat ik niet meer de koningin van bordspellen ben.. Jongens kom op, nog maar een potje. Revenge.”

Na een geslaagd vrijdagavondje loop je rustig richting de bus. Het nachtelijke uur is aangebroken en vermoeid stap je in de bus. Als je het volgende moment wakker schrikt en totaal geen idee hebt waar je bent, is natuurlijk je eerste reactie om de bus uit te stappen. Niet het beste idee. Nog lang niet halverwege je reis sta je midden op straat een half uur te wachten op de volgende bus. Zeker niet het beste idee als het je de week ervoor tevens is overkomen in de minder goede wijk van Londen en je bijna een taxi in wordt gesleurd. Nachtelijke bussen; niet mijn ding. Maar met nog steeds geen berovingen, verkrachtingen of pogingen tot moord; niks aan de hand! Het levert enkel wat vertraging op en mijn heerlijke bedje moet mijn naam wat langer blijven roepen. Wat een geruststellende gedachte is het niet paps en mams?

Maar to be sure besluit ik de volgende dag maar bij mijn huisgenoten aan te sluiten in het (op loopafstand!) gezellige Clapham. Met om twaalf uur een gezellig zangpartijtje en vertrouwd eindigen met een gezellig bordspel, was het een geslaagde avond. Ook al zijn bordspellen op het moment nooit gezellig, maar voornamelijk de rivaliteit die aan het woord is. Als bewijs: een boze vriendin na een potje Mens-Erger-Je-Niet (love you Mel, maar ik moest je gewoon van dat bord af kicken).

En om mijn culturele activiteiten bij te houden heb ik zowaar een opera gezien. Geloof je niet? Zou ik een half jaar geleden ook niet hebben gedaan. Maar met een extra kaartje voor L’Ormindo in het fantastische nieuwe theater, ga je naar de opera. En het was absoluut geweldig. Mijn verwachtingen van dikke, melodramatische personages die in een vreemde taal een onverstaanbaar geluid uit hun keel produceren was gelukkig niet het geval. Fantastische kostuums, onvoorstelbare zangstemmen en een hilarisch verhaal. Dus kom maar op, what’s next? Ballet?